Het kattenspel wat u nu te zien krijgt is slechts een zwakke afspiegeling van wat men in de Middeleeuwen onder een kattenorgel verstond. De grote verbeeldingskracht van de Middeleeuwse mens, zijn rijke fantasie, zijn gevoel voor satire, krijgen vorm in de vele caricaturen, waarbij de autoritaire geestelijkheid een inspiratiebron vormde.

Katten waren geen geliefkoosde huisdieren, maar duivels in dierengedaanten, dacht men in die tijd. Deze beesten werden in kooien opgesloten. Hun staarten zaten door middel van een touw vast aan toetsen van een orgel. Door de toetsen in te drukken werd aan de staart getrokken en de arme beesten begonnen krijsend te miauwen: het kattenconcert. Dit schonk de middeleeuwers een primitieve vorm van voldoening.