De vos was op de vlucht geslagen voor de jagers en op zoek naar een schuilplaats. Toen hij een houthakker tegen kwam vroeg hij die om hulp. "Kruip maar snel onder mijn takkenbossen". Nauwelijks zat de vos er of daar kwamen de jagers aan. "Hé houthakker, heb jij soms een Vos gezien"? "Nee, niets gezien", zei de houthakker, maar tegelijkertijd wees hij met zijn hand naar de plaats waar de vos zich verstopt had. Gelukkig zagen de jagers dit niet en liepen verder. De vos echter had het wel gezien. Toen de jagers goed en wel weg waren kwam de vos uit zijn schuilplaats te voorschijn, maar hij bedankte de houthakker niet. "Hé jij, ondankbaar beest, zou je me niet even bedanken? Ik heb je van de dood gered". Maar de Vos antwoordde: "Ik jou bedanken, ik denk er niet aan; met je mond zeg je nee, maar met je hand ja." "Met zo iemand wil ik niets te maken hebben."