Op de eerste wagen laat deze buurtvereniging een voorbeeld zien van geestelijke gezondheidszorg voor armen in de middeleeuwen. Geneeskundige behandelingen vonden in die tijd niet plaats in een hospitaal of gasthuis. De zieken waren aangewezen op lieden (kwakzalvers), die misbruik maakten van het leed en de onwetendheid van de middeleeuwse mens, of op lieden die totaal ondeskundig waren, zoals bv. een barbier die ook tanden trok. Er waren chirurgijnen die wel razendsnel konden amputeren, maar weinig of geen kennis bezaten van een goede verdoving. Met de hygiëne was eveneens het slecht gesteld; het gevolg hiervan was dat veel geneeskundige behandelingen een dodelijke afloop kenden.