Er was eens een stadje waar nooit iets gebeurde en nooit iets nieuws werd uitgedacht. Al vijftig jaar was er niets veranderd in Kovelaar. De saaiste stad ter wereld! Maar op een dag bevrijdde een nieuwsgierig jongetje de geest van verandering die opgesloten zat in een kist ergens op zolder. Op die dag vloog de geest van verandering "een rood lapje" over de stad en maakte alle mensen dol. De hele stad stond op stelten. De burgemeester kreeg er opeens genoeg van om baas te zijn over sullige mensen. Hij pakte zijn vogeltje en een pot met bloeiende planten - de twee enige "wezens" waarvan hij echt hield - en wandelde koudweg het gemeentehuis uit. Kobus de bakker besloot om schoorsteenveger te worden werk dat hij altijd al had willen doen. De leeggekomen bakkerswinkel werd in beslag genomen door Marijtje die er potten ging bakken. De onderwijzer laadde zijn familie en al zijn meubels op een kar en trok de wijde wereld in. Draadnagel, de kunstschilder wierp zijn hele hebben en houwen op een handkar en riep: Ik ga naar de bergen "jodelahoetie". Iedereen was in de weer en liep te sjouwen met meubels, zakken en pakken, want eensklaps wilde iedereen iets anders en ging verhuizen of verbouwen. Zo gingen er mensen wonen op zolder en slapen in de woonkamer. De oude Bisschopspomp kreeg een ander beeld in plaats van de statige bisschop kreeg de pomp nu een beeld van een vogel - in - volle - vlucht.

Kortom: Kovelaar was nu de levendigste stad van de wereld geworden.