Tijdens de Gouden Eeuw van Brabant was de maatschappij verdeeld in streng gescheiden lagen en standen. Men werd geboren als lid van een bepaalde stand en bleef dat een leven lang. Ontsnappen was niet mogelijk. Het beroep dat men uitoefende, de plaats waar men woonde, de kleren die men droeg, de manier waarop men omging met leden van de eigen of een andere stand, de rechten en plichten die men had, alles werd bepaald door iemands plaats op de maatschappelijke ladder. Bovenaan stonden de "Heren" die neerkeken op de rest van de bevolking en zich niets van hen aantrokken. Helemaal onderaan, bijna buiten de maatschappelijke orde, bevonden zich de "verliezers", bijvoorbeeld de keuterboertjes, de gehandicapten en de zwervers. Zij konden weinig anders dan in afgunst en nijd opzien naar boven. Tussen de "Heren" en de "verliezers" bevonden zich de mensen die weliswaar vaak afhankelijk waren van de "Heren", maar het toch veel beter hadden dan de "verliezers". Zij konden tenminste nog wel eens lekker eten en vrolijk zijn. Alleen de narren trokken zich van dit alles niets aan. Zij hielden zich overal op en dreven met iedereen de spot.