Zo rond 1900 toen de verschillen tussen rijk en arm nog enorm groot waren, had een arbeidersgezin het bepaald niet gemakkelijk om het hoofd boven water te houden.

In de textielindustrie bijvoorbeeld, waar toen nog veel mensen werk vonden, moesten lange dagen gemaakt worden voor een uiterst karig loon. Daarom stond er bij veel arbeiders thuis dikwijls een weefgetouw, zodat de vrouw door middel van thuiswerk nog iets extra's kon bijverdienen. Dit extra centje was vaak broodnodig, want manlief liet nog al eens een deel van zijn loon in het café achter.

In opstand komen tegen de werkgever was er helemaal niet bij, kortom men was maar al te dikwijls totaal overgeleverd aan de macht en willekeur van de werkgever. Hij besliste uiteindelijk over werken en dus te eten hebben of geen werk hebben met als gevolg honger lijden.

De blauwververij, die vriendenkring letskes Schif U laat zien is een voorbeeld uit de textielindustrie waar aan de ene kant de arbeider stond die voor weinig geld vuil, zwaar en eentonig werk moest doen en lange dagen moest maken en aan de andere kant de directeur-fabrikant, die veelal in grote luxe leefde en wiens macht onaantastbaar leek. Vroeger alles beter? Kom nou... 't was te...