Alle mannelijke leden van een dorpsgemeenschap waren lid van de brandweer; hun was tevoren bekend gemaakt welke taak zij hadden te vervaren, zoals "leutman", waterdrager, pompen, enz.

De vroegste pompen waren geen zuig- en perspompen, doch alleen perspompen. Het water moest worden aangedragen met linnen emmers, die opvouwbaar waren; deze emmers werden dichter naarmate ze natter werden. Na het ingieten van het water begon men te pompen en verkreeg op die manier een fijn straaltje wat geen groter hoogte bereikte dan ongeveer 3 tot 4 meter.