Rangschikking
10e prijs
Tekst paradegids
De eerste wetenschappelijke expeditie naar het onbekende continent Antartica moet noodgedwongen de lange poolnacht overwinteren.
Kapiteins logboek, Belgica, 16 augustus 1897
'Nog altijd zit het schip muurvast in de immense ijsmassa. Ik weet niet meer hoe lang het geleden is dat we vertrokken vanuit de veilige havens van Antwerpen. Net zo min als ik nog weet wat noord of zuid is. Het ijzige landschap heeft ons letterlijk in zijn greep.
De twee maanden van totale duisternis hebben hun tol bij mijn bemanning opgeëist. Ze hebben de moed haast opgegeven. Ik zie ze elke dag verder verdrinken in hun eigen krankzinnigheid. Ikzelf voel me ook steeds verder van de werkelijkheid te bevinden.
Het einde is nog lang niet in zicht. Alles wat we nog kunnen zien, is een bizar ijssculptuur.'
Adrien de Gerlache
Juryrapport
Spel:
De theatrale strijd die beleefd wordt is helder. Het is een mooi beeld. Goede keuze om jonge en volwassen spelers aan elkaar te koppelen. De keuzes in spel zijn consequent volgehouden. Ook de meisjes onder leiding van de ijskoningin hadden een heldere choreografie. Er wordt een duidelijk verhaal verteld. En dit is tevens het zwakke punt in de performance. Misschien moet er juist meer aan de verbeelding overgelaten worden. Er werd goed geacteerd maar soms iets te illustratief. De verschillende personages werden helder neergezet, zowel in spel als in kostumering. Het personage, weggestopt in het midden van de wagen, was opvallend geloofwaardig (prachtig kou lijden). Het spel leeft en er is een mooie samenhang. Het ontbreekt echter nog aan ontwikkeling. 'Het is koud'... goed.... en dan...?
Artistiek/technisch (vorm):
Knap bedacht om zo het ijs te verbeelden. Te ver gezocht voor het thema 'vreemd'. Qua vormgeving teveel van hetzelfde, niet gevarieerd, geen spanning. Nautische instrumenten te plat in materiaal behandeling, schilderwerk, textuur etc. Meer tijd in idee vorming steken alvorens je gaat bouwen.
Overdracht van het onderwerp (inhoud):
De geslaagde uitvoering van de poolexpeditie was door de enorme koude voor de toeschouwer voelbaar. Het beantwoorde aan de waanbeelden die poolreizigers kunnen opdoen door maandenlange desorientatie. Ondanks de originele bouwelementen (ijspegels en nautische instrumenten), wordt er geen 'vreemde wereld' opgeroepen.