Rangschikking
12e prijs
Tekst paradegids
Tegenwoordig hoef je met je slechter wordende ogen (meestal) maar even bij de opticien binnen te lopen, even achter wat apparaten te gaan zitten en klaar! Wordt het een bril, lenzen, ga je voor een operatie, lensimplantaat of toch laseren?
Aan dit huidige gemak heeft een beroemde Brabander een groot aandeel gehad, Franciscus Donders genaamd. Deze oogfysioloog begon een kliniek, het Ooglijdersgasthuis te Utrecht, waar hij enorme kennis vergaarde over de werking van de ogen door zijn hulp aan talloze arme mensen met oogaandoeningen.
Uiteindelijk is hij degene die de mate van afwijkingen in het oog heeft bepaald en vastgelegd onder meer in het huidige systeem van dioptrieën. De termen bijziendheid en verziendheid komen van hem. Bouwerij Skôn neemt je mee in het systeem dat door Donders in gang is gezet.
Juryrapport
Overdracht van het onderwerp:
De presentatie gaf inkijk in de ontwikkeling binnen de optometrie. Het verhaal wordt duidelijk gevisualiseerd. Voor de wagen een groepje slechtziende mensen. De figuratie op de wagen verbeeldde uitstekend de ontwikkelingen waarvan op het terrein van de optometrie, na Prof. Donders, sprake is. De verbeelding van de uitvinding was prima, maar een klein beetje een (extra) boodschap ontbrak. Weinig diepgang.
Theatrale en muzikale kwaliteit:
Een helder vormgegeven rijdend decor waarbij één van de jonge speelsters in de kopgroep prachtig interactief spel leverde. Ze denkt iemand te zien, maar het blijkt iemand anders te zijn. Ze speelt dit vol overtuiging. Goede verbeelding door de tijd; uiteindelijk scherp zien en dus scherp zicht op de tribune en daarmee meteen vrolijke interactie met het publiek. Er is veel te zien: de wetenschapper in de toren met tekst op rijm, spelers die testen uitvoeren bij het publiek, teksten op shirts. De vele “kijkdozen”(kamertjes) met taferelen zijn leuk bedacht en goed gespeeld. Wat meer variatie in wat er in de kamertjes gebeurde, had in het spel voor meer dynamiek gezorgd. Het geheel is met aandacht voor details uitgevoerd. “I can see clearly now” ondersteunde het geheel muzikaal. Een donders leuke voorstelling. De spelers op de grond zijn te individueel gericht, namen het grotere publiek niet mee, de act was te klein.
Artistiek-technische uitvoering:
De uitvinding van bijziend- en verziendheid wordt verbeeld door bewegende lenzen/dioptrieën voor de kamers van het gasthuis. Een mooie vondst met direct de nodige beweging die de wagen als massieve blok ook nodig had. Het gasthuis zelf kan wat meer reliëf/contrast/drama gebruiken .Wat meer spelen met wazigheid en helderheid was een kans. De kamers aan de zijkanten hadden meer uit het vlak kunnen steken wat het reliëf had versterkt. Je hoeft geen kamer als hokje te maken waar mensen in zitten, de vloer kan uitsteken en alleen het kader erachter suggereert de ruimte waar ze in zitten waardoor de mensen er uit getrokken worden (doorbreken van de 4e wand).De algehele indruk van de wagen is goed, netjes verzorgd en goed afgewerkt ook de details. De keuze voor sommige foliën is minder sterk vanwege het (te) duidelijke motief. De verhouding tussen de voorkant en het achterdeel van de wagen is enigszins uit balans door de grootte en het verschil in kleurgebruik. De kleding mag prikkelender zijn. Het verleden is duidelijk herkenbaar, maar de huidige tijd springt er minder goed uit. De steigers van het geraamte waren soms zichtbaar en dat doorbreekt een beetje de illusie. Fietswielen als basis van de lenzen etc. Briljant. De slinger van oude brillen was natuurlijk ook een gave “eyecatcher”.