Rangschikking
5e prijs
Tekst paradegids
In 1885 begint Charles Loijens een luciferfabriekje in Teteringen vlakbij de bossen. Charles is een selfmade man die in de tweede helft van de 19e eeuw alle mogelijkheden aangreep die de industrialisering van Brabant hem bood. Charles vergaart een enorm kapitaal door de ontwikkeling van een machine die lucifers en luciferdoosjes maakt en ze automatisch vult. Voor veel geld wordt die uitvinding verkocht aan een Duitse machinefabrikant. In 1893 werken er bijna 200 mensen in zijn fabriek en worden er dagelijks 50.000 luciferdoosjes geproduceerd. Vriendenkring Hopeloos vertaalt deze uitvinding vrij naar een rijdende fabriek die helemaal opgebouwd is uit lucifers. Het efficiënt en georganiseerd vullen van luciferdoosjes vertaalt zich naar een georganiseerde fabriek(constructie) en spel. In een mathematisch bouwwerk wordt met een ritmisch en creatief spel de doosjes gevouwen, doorgegeven en gevuld met lucifers. De lopende bomen voor de wagen zoeken de vrijheid, maar worden uiteindelijk opgeslokt door de rijdende fabriek.
Juryrapport
Overdracht van het onderwerp:
Een prachtige uitwerking van thema en onderwerp, mooi gemaakt en zonder meer duidelijk dat het hier om de productie van lucifers ging.
Een mooie vondst was het gebruik van de rode gebreide mutsjes van de figuratie die meteen de link naar de lucifer wist te leggen. De gevulde luciferdoosjes worden op een vrachtwagen geladen. De brandweer met rode helmen snelt toe, wanneer de licht ontbrandbare luciferkoppen vlam vatten en voor rookontwikkeling zorgen. De uitvinding is nogal letterlijk vorm gegeven, maar toont een geordend totaalbeeld en biedt veel kijkplezier.
Theatrale en muzikale kwaliteit:
Overtuigend en goed spel nam je mee in de maakreis van de lucifer. Door het mechanische van het beeld komt het geheel wat abstract over en het kent geen conflict of echte theatrale spanning. De bewegingen waren strak en synchroon. Het was een overtuigende fabriek. De lucifers vooraan bewogen soms wat slordig. Een pluim voor de directeur of was het Charles Loijens…., die met alle egards zijn sigaartje rookte; dit is stil spel in overtuiging van de ziel van je rol. De vette en functionele sound ondersteunde het geheel erg goed. De luciferfabriek was erg gaaf vormgegeven en was een speeltuin voor het spel. De brand had wel iets overtuigender gebracht mogen worden. Nu werd er wel ‘brand’ geroepen, maar je zag weinig angst. Dan mag er nog meer gelaagdheid in het spel; branden van binnenuit.
Artistiek-technische uitvoering:
Uitvergrote lucifers voor elk onderdeel vormen samen een hele fabriek. De bomen in de groep voorop die voortbewogen worden met een mechanisch zelf wandelend systeem is boeiend om te zien. Detaillering en decoratie van een zeer hoog niveau. Beetje jammer is wel dat wat zich in de wagen afspeelt wat te veel wordt afgedekt door de façade van luciferhoutjes rondom (als niet letterlijk dan toch gevoelsmatig) Wat je wil laten zien zou er letterlijk meer uit mogen springen.
Met minimale verschillen worden de fases van het productieproces weergegeven. Waar de kleding een verwijzing is naar het hout, de grondstof. Zie je het lucifers worden door middel van één kleine toevoeging, de rode muts. Gedurfd maar een hele sterke vondst. Het rode accent komt heel duidelijk naar voren in de opbouw van de wagen.
Mooie detaillering van etiketten op de lucifersdoosjes.
Door de acteurs in dezelfde kleuren als de wagen te kleden, vielen ze soms wel wat weg in de achtergrond.
Parade video's:
