Overdracht van het onderwerp:

Een ode aan Maria door het bidden en aanbidden. Het katholieke geloof mag minder populair zijn, Maria is dat onverminderd. Ze is de moeder aller moeders voor vele katholieke Zuid-Nederlanders. Tijdens de parade wordt haar beeltenis vervangen door moderne vrouwelijke grootheden. De mens heeft immers te allen tijde voorbeelden nodig voor troost, hoop en liefde. De sereniteit straalt van deze wagen af. Het ‘Op handen gedragen’ is bijna letterlijk te nemen omdat de wagenconstructie niet zichtbaar is en een grote groep spelers de voorstelling optilt. Dit maakt de compositie sterk. Het verschieten van zwartwit naar kleur markeert de wisseling in de tijd en haar iconen. Ook poëzie maakt vaak gebruik van contrasten. Die extra laag werkt door in de voorstelling. De verwijzing naar de vele Mariakapellen en de 3 windvlagen in het spel zorgen voor een andere beleving van de Maria’s.
Dit levert een krachtig beeld op en een extra diepgang aan het thema.
Het gevoel ‘Dichterbij Brabant’ komt tot stand door de verwijzing naar Brabants erfgoed. 

Theatrale en muzikale kwaliteit:

Al van verre is de zwartwit processie te zien.
Het wordt spannend gebracht doordat er tot stilte gemaand wordt. Het woord ‘eerbied’ draagt bij aan de beleving van het heilige. De spelers voeren hun choreografie strak uit. De blauwe handen, treffend gekozen als de kleur van Maria. De witte snippers (bloemblaadjes?) werden niet als zodanig herkend en het geluid was soms wat onheilspellend……waarom?
De hoeveelheid mensen wakkert het mystieke gevoel aan. Het geheel was als presentatie wel wat zwaar, voor sommigen had het iets luchtiger gemogen.
Al met al een stijlvolle en strakke, goed doordachte weergave met haarscherpe foto’s en devoot spel.
Functioneel en doeltreffend in de eenvoud. Wel indrukwekkend.
Vraag: Hoe zou het klinken als er een hedendaagse tekst in een spreekkoor had geklonken vanwege de moderne Maria’s ? En welke tekst had zich daarvoor dan geleend? 

Artistiek-technische uitvoering: 

Wat een imposante wagen, constructie en mensen massa! De soundtrack geeft meteen de juiste vibe aan heel het concept en act van de figuranten. De originaliteit van de hedendaagse ‘heiligen’ is fijn om te zien en zeer onverwacht. De kostumering, blauwe handen en expressie van de figuranten is top. De mensenmassa lijkt het totaalbeeld en de gehele constructie te dragen. Die suggestie is prachtig en zet de kijker op het verkeerde been, want feitelijk rijdt er gewoon een wagen en kan iedere figurant de stok met het bord loslaten. Het totaalbeeld maakt indruk, al is de vormgeving niet zo spannend. De zwartwit gekopieerde en opgeplakte afbeeldingen doen wat goedkoop aan. De vaandels waren nogal massief doordat het geprinte platen waren, echte vaandels bewegen door hun stoffering en gaan mee in de wind. Het windeffect komt in de figuratie wel tot zijn recht. En tóch maakt het indruk door de eenduidigheid van sfeer, kledingstijl, de blauwe hand met rozenkrans. Vraag: waarom is er niet gekozen voor een mix van traditionele en moderne kostuums om die andere beleving nog wat te versterken?