Overdracht van het onderwerp:

Bij aanvang zien we een somber beeld van een vluchtende familie. Dat zet de toon. Ze emigreren niet voor een nieuwe toekomst, maar gaan weg voor iets wat heel dreigend is. De presentatie beoogd een (bijna populistisch) statement tegen verstikkende overheid, wetten en regels. Toch zijn vooral dreiging en somberheid doorgevoerd in alle details.
De presentatie helt over naar een dystopisch verhaal zonder hoop en verwachting van bijvoorbeeld het nieuwe land.
Het narratief en vormgeving laat door haar dominantie weinig ruimte voor de verbeelding en bracht ons helaas niet echt dichterbij Brabant, sterker nog; wegwezen!
Advies: denk volgende keer aan de inbreng van wat lucht, tegenkleur of nuance in emotie. 

Theatrale en muzikale kwaliteit:

In het voorbijtrekken verlegt de presentatie het “vertrekken” van het gezin naar “vluchten” voor dreiging.
Het gezin vormde een innemend en aandoenlijk openingstafereel in groot contrast met de indrukwekkende wagen. Helaas werd theater met tekst en spel wel gemist.
De loopgroepen kunnen hier veel meer uit halen. De bewegingen van de spelers zijn te weinig boeiend en de toeschouwer wordt niet in het verhaal van de regeldruk meegetrokken.
De loopgroep achter het monster, de muziek en de mooie soundscape, versterken vooral de dreiging van en door het monster.
Een heel interessant en sterk detail is de verwijzing van stropdassen in de kleding naar ambtenaren en bureaucraten als zijnde ‘Stropdassen’. De macht van het woord en regels gesymboliseerd door de papieren mappen die zij dragen. Daar zit wel een lichte tegenstelling: de verbeelding van de autoriteit als monster en dan die ambtenaren met echt realistische mappen. 

Artistiek-technische uitvoering: 

Een spectaculaire wagen die je van ver ziet komen. Het monster is angstaanjagend prachtig. Zijn kop kan alle kanten uit bewegen en uit elke kop komt rook. De roodgloeiende ogen en pulserende muziek maken de dreiging compleet.
Qua vormgeving, kleur en techniek een zeer sterke wagen.
Wel moeten de figuranten duidelijkheid brengen in het concept om ook de link met het thema te behouden.
Ook fysiek op straat is de afstand tussen het arme vluchtende gezin en het monster groot. Gevoel van angst en dreiging zakt wat weg. De brug tussen het vluchten en het dreigen wordt geslagen door twee meisjes die hun teddybeer redden van de oprukkende ambtenaren maar als het gezin uit beeld is, blijft het enorme monster over. Prachtig en technisch mooi uitgevoerd maar toch raak je er snel op uitgekeken en de connectie met Brabant is helemaal weg.
Het schrijven van termen als toezicht, besluit, stikstof en dossier op het monster geeft te denken.
Accent op dreiging terugbrengen naar wetten en regelgeving….
Tekst toegevoegd vanuit twijfels over de verbeeldingskracht van het geheel….