Overdracht van het onderwerp:

Heel goed dat er een gedicht van Paul van Ostayen is gebruikt dat ook eens wat stof opwerpt in plaats van bevestiging en verering van de Brabantse identiteit zoals in bijna alle overige gedichten gebeurt. Maar hier is wel gekozen voor een wat complexere thematiek en daarmee ook wat meer risico genomen.
We zien de blije burgers, losgeslagen militairen, notabelen die proberen alles bij het oude te houden. De koning en de koningin die net doen of ze de chaos niet doorhebben. De wagen toont een mooi tafereel van een half vernietigd stadhuis/dranklokaal waar het feest losgebarsten is. Hier worden geen politieke idealen nagestreefd, dat is wel duidelijk. Toch gebeurt er te veel. Jullie hebben te veel willen laten zien. Dat maakt het rommelig. Durf keuzes te maken. Of kernachtiger te zijn. Nu gebeurt er te veel en komt het minder goed over.
De presentatie in zijn geheel is ook wat voorspelbaar en mist spanning en prikkeling. Er kan tussen de 2 losse taferelen iets meer verbinding zitten.
Dichterbij Brabant…….het vermogen om te feesten en het politieke op de tweede plaats te zetten wellicht, maar of dat nou zo typisch is…. 

Theatrale en muzikale kwaliteit:

Op deze laatste wagen is veel te zien: loopgroep en drumband, het koningspaar, de militairen. De taferelen van het volk. Wel een aangename volgorde. Goed geschminkt en mooie kostuums. Toch is het rommelig om te volgen.
Welk verhaal wordt hier overgebracht? Het publiek is een beetje zoekende en het komt toch wat mat over.
Het bruist te weinig. Ging het om Dadaïsme…?...dan had dat meer benadrukt kunnen worden,
Het feest op de wagen is duidelijk, er wordt zelfs ordinair geflirt (daar houden we wel van), maar het koningspaar valt eigenlijk compleet weg. Was dat de bedoeling? Dan was het krachtiger geweest dat juist uit te vergroten.
Wel een fijne voorstelling. Er wordt echt met diepgang in beleving en emotie gespeeld. Het rode tasje van de vrouw achter de kinderwagen was echter wel een dissonant, haar spel was prima maar die moderniteit leidde af.
De man met de wandelstok; schitterend. De man met de sigaar en de zatte vrouw; overtuigend.
De ondersteuning van muziek en goed gekozen geluidseffecten maken het geheel af. Het leger is zeer vermakelijk.
Achter de wagen had een blaasorkest niet misstaan…. 

Artistiek-technische uitvoering: 

De voorstelling moet het duidelijk van het spel hebben, niet zozeer van de wagen. Het decor, de gevels en interieur zijn levensecht van vormgeving en patina, inclusief diverse ornamenten zoals je die ziet op de gebouwen op de Grote Markt van Brussel. Die sfeer is goed naar Heeze meegenomen. De rest van het gebouw is open en daar gebeurt het allemaal: eerst brave Belgen die zich helemaal verliezen in liederlijk gedrag. Alsof het stadhuis is omgebouwd tot groot openluchtcafé waar de vaten bier hoog staan opgestapeld. Het is een grootse vertoning van een eigenlijk eenvoudig verhaal dat daardoor dwaas en lachwekkend overkomt. In het café zit men iets te veel op elkaar gepropt waardoor het totaalbeeld niet zo duidelijk was. De uitvoering was nét niet Belgisch genoeg qua vlaggen en kleuren. Alsook het koningspaar dat meer gelijkend had kunnen zijn aan de koning en koningin van weleer.