Rangschikking
13e prijs
Tekst paradegids
Gedicht: Grafschriften (1946)
Dichter: Juliaan Haest
Probeert u zich eens voor te stellen hoe het zou zijn als de dorpen Heeze en Leende plotseling zouden zijn gescheiden door een ‘dodendraad’, een versperring onder dodelijke elektrische spanning, die moet voorkomen dat mensen zich van het ene naar het andere dorp verplaatsen. Dat is precies wat de Duitsers deden in de Eerste Wereldoorlog; langs de volledige grens tussen het bezette België en het neutrale Nederland werd een dodendraad gespannen, die vele honderden mensen het leven kostte. Door ‘d’n droad’ werden Brabantse grensgemeenschappen van elkaar gescheiden. Over de hele grens ontstond een cultuur van smokkelen en de opvang van vluchtelingen.En eigenlijk is het in Brabant nooit anders geweest, de provincie waar grootmachten hun geschillen uitvechten, maar waar het leven gewoon doorgaat. Door de eeuwen heen hadden Brabanders steeds nieuwe overheersers, maar zij trokken zich daar steeds minder van aan.In plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, hield in de Eerste Wereldoorlog een smokkelaarsgilde de gemeenschappen aan beide kanten van de grens bij elkaar. Onder- en bovenwereld waren perfect op elkaar ingespeeld. Zelfs een dodendraad weet Brabanders niet de wil op te leggen.
Juryrapport
Overdracht van het onderwerp:
Dichterbij Brabant sprak uit deze presentatie door het in beeld brengen van smokkel in tijden van overheersing en het dagelijks leven dat doorgaat.
Deze presentatie heeft een transformatie in zich die werkt. Van een lieflijk Brabants dorpstafereel in kleur naar een militair grijs landschap met de dodendraad als centrum. Het was voelbaar dreigend. Daaronder de smokkelaars en de kroeg waar het leven stiekem doorging.
De gescheiden boven- en onderwereld van de smokkelaars was ook een sterk symbool en goed vormgegeven op originele wijze. En achteraan de wagen kwam het samen in een (illegaal?) Brabants cafeetje. Heel goed gedaan.
Theatrale en muzikale kwaliteit:
Het verhaal zit goed in elkaar en dat hadden we meer terug willen zien in de uitvoering.
Het begint spannend met kinderen die wegduiken in de hekken aan de kant. Het beeld laat een onder- en bovenwereld zien en dat is creatief bedacht. De spelers voeren hun spel goed uit, vooral in het cafeetje achterin de wagen.
Het is wel wat eenvoudig en misschien net te simpel om langer te boeien.
De kinderen maken goed contact met het publiek. De blauwe jurken in het kapelletje zijn erg mooi. Leuke muziek.
De ontwerper nam ons mee in zijn verhaal en motivatie en deed dit op een hele leuke manier. Het samenspel tussen de verschillende scènetjes die tegelijkertijd te zien waren, had nog wel iets verder uitgewerkt kunnen zijn. De goede figuratie brengt het geheel naar een hoger niveau. Een duidelijke sobere scène, waar geen verdere uitleg voor nodig is.
Overtuiging in spel lijkt een grote kracht van jullie groep. Probeer daar volgend jaar eens omheen te bouwen.
Bouw vanuit de essentie van theater maken en bewaak dat alle attributen passen in het tijdsbeeld.
Artistiek-technische uitvoering:
We zien een compacte wagen met letterlijk en figuurlijk een dubbele bodem. Qua vormgeving heeft het geheel weinig om het lijf. Een vooraanzicht van een huisje met twee deuren, dat wat wegheeft van een weerhuisje. Iets hoger staat de kerk. Op dit deel speelt het gewone en vrome leven zich af. Voor het oog van het kerkvolk. Want ondertussen is er veel gaande met een - letterlijk - ondergrondse en smokkelaars die vanuit een café worden doorgesluisd.
De zijkanten van het beeld zijn wat afgesneden met bruin doek, wat het idee van opgestapelde vormen versterkt.
De kerk ziet er strak uit en de kroeg is sfeervol mooi uitgevoerd. De wagen is klein en de configuratie kan meer ruimte gebruiken. Door de compactheid van de wagen en het spel mist deze wagen wel wat kracht en verbeelding.
Feedback detail: de bruine bekleding van de laag tussen de tunnel en de bovengrond had mooier vormgegeven mogen worden.
Parade video's:
