Overdracht van het onderwerp:

Deze presentatie geeft Dichter bij Brabant weer met een onvervalste liefdesverklaring. Lekker chauvinistisch. De reden waarom Brabant zo’n goed huis is, wordt niet uitgelegd. Het kost enige moeite om het verband te leggen tussen slakken en Brabant. Maar het ‘altijd meedragen van het eigen huis’ is de oplossing. Een treffend voorbeeld van hoe je een gedicht kunt omzetten in een wagen en spel. “Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer”. De warmte voelde je in het hele tafereel. Uit het samenspel van taal en kunst blijkt dat de kern van het gedicht is geraakt. Het is gedurfd en geslaagd om “klein” te blijven.
Maar deze wagen mist voor sommige een gelaagde symboliek. Het gedicht is letterlijk uitgevoerd, de verbeeldingskracht wordt niet genoeg geprikkeld. De thematiek Brabant altijd met je mee te dragen had op een spannendere manier kunnen worden vertaald. Het klein rood-wit geblokt embleem op het hart bij de loopgroep is te miniem en voor de hand liggend. 

Theatrale en muzikale kwaliteit:

De slakkenpakken zijn erg mooi gemaakt met overtuigende schmink. Heel fijn dat er veel kinderen meedoen en dat ze ook nog zelf zingen. De boodschap is prachtig, bevestigt het applaus van het publiek. De loopgroep voert hun spel heel goed uit en zong ‘Hier hur ik thuis’, goed. Zelfs aan een slakkenspoor is gedacht. Hulde voor de grote groep met live getrommel en gezang. Tot in detail (let wel extra op zichtbare moderne brillen volgende keer) is de voorstelling uitgewerkt. Fijn om naar te kijken en te luisteren.
De regie is matig: de spelers in de slak hadden een wat saaie choreografie, de gebaren waren eentonig. Jammer dat er te weinig dynamiek en verrassing aanwezig is. De mensen in de grote slak en de man op het achterste bordes kunnen nog best wat meer spelmateriaal krijgen. Het geheel vormt een lief beeld en kent enthousiaste spelers. 

Artistiek-technische uitvoering: 

Muziek, ton sur ton kostuums en fraai gecoördineerde figuratie maken dit een zeer sterk concept. De kleinste slakjes doen het voortreffelijk, zeer schattig. Prachtig gedetailleerde schmink en goed weggewerkte geluidsboxen. De muziek is 100% Brabants waar velen zich in zullen herkennen. De grote slak sluit mooi aan bij de kleine groep slakjes. Het slijmspoor van de Brabanste vlag is ludiek en compenseert het gebrek aan glibberigheid van de grote slak. De juten (meest droge materiaal dat je kunt bedenken) hoofdslak kan meer detail gebruiken en draagt zijn huis achter en niet op zijn rug. De slak resoneert en appelleert aan: je kunt de Brabander wel uit deze provincie halen, maar Brabant nooit uit de Brabander. Houdoe roept de man die zijn klompen uitschopt en de slak binnengaat. Hoe fijn dat de slak zorgt voor veel verbaasde en lachende gezichten.