Rangschikking
1e prijs
Bekers:
Publiek:1e prijs
Tekst paradegids
Gedicht: De kerremes (1939)
Dichter: Lodewijk van Woensel
Geïnspireerd op het gedicht van Lodewijk van Woensel bouwt Vriendenkring Hopeloos in 2024 het dansorgel ‘In de 14 Billekens’.
Vanaf 1938 runden Louis en Julia Hendrickx de legendarische dancing ‘In de 14 Billekens’ (eerst als cafe Welkom) op de Langestraat in Zandhoven. Daar stond een Decap orgel, door de gebroeders Decap uit Antwerpen ontworpen type dancing-orgel, gebaseerd op het principe van lucht persen in een accordeon.
Het cafe was zeer succesvol, mensen uit de hele regio kwamen er dansen en het werd drukker en drukker en na het bijbouwen van een grote zaal doopte hij Cafe Welkom om tot ‘In de 14 Billekens’. Een ludieke naam vernoemd naar zijn 7 dochters. Hij liet een prachtig glas-in-loodraam maken met zijn 7 dochters erop. Men zegt dat het glasin-loodraam niet helemaal lijkt. Het gerucht gaat dat ze allemaal een “dikke poep” (achterwerk) hadden en veel te slank zijn afgebeeld.
Juryrapport
Overdracht van het onderwerp:
Wat een schitterende weergave van een tijdsbeeld dat tot leven komt. De originele voorstelling swingt aan alle kanten. Knap hoe de groep speelt met deconstructie – constructie, hoe zij het DECAP orgel uit en in elkaar heeft gehaald. Deze wagen is alles wat een echt DECAP orgel ook is; fel, bont, druk, luid.
Vanaf het eerste moment kom je ogen en oren tekort. Choreografie, kostuums, spel, kleurgebruik, muziek, wagenopbouw vormen een samenhangend geheel. Het omzetten van de muziekinstrumenten door de figuranten door staccato spel werkt zeer sterk. Het café in de plint, beentjes, castagnetten zorgen voor ontdekkingen op het tweede gezicht.
Het gevoel ‘Dichterbij Brabant’ komt tot stand door de hommage aan een typisch Brabants fenomeen. Vrolijkheid en kwaliteit ten top bij deze winnaar!
Theatrale en muzikale kwaliteit:
Hier is een goede regie gevoerd: er zijn veel theatrale taferelen te ontdekken. Het is geraffineerd hoe de kopgroep heel de parade achteruitloopt en met de ponskaart bij het orgel hoort. De combinatie van decor en spel is van hoog niveau en een overtuigend geheel. De muziekkeuze was logisch.
De bewegingen, de kostuums, schmink en gezichtsexpressie, de tafereeltjes aan de tafels, de blaasbalgen aan de voorkant, alles is aantrekkelijke en we kijken onze ogen uit. We zien grappige vondsten zoals het kind onder het tafelkleed. De roze dirigent is echt een pop en bleef de hele tijd met zijn handjes bewegen. Het dansduo voorop de wagen verdient een pluim voor de weergave van het spel. Zij dansen ook mechanisch maar hoe verrassend zou het geweest zijn als het een eigen ritme danst? De melodie is enorm aanstekelijk en zeer passend uitgekozen alhoewel meer verloop in de muziek de voorstelling nog sterker zou maken.
Artistiek-technische uitvoering:
Deze feestelijke wagen begint als enige in de parade met een uitbeelding van menselijke figuren. Dat is sterk want ‘Dichterbij Brabant’ is toch echt mensenwerk. De wagen komt uitbundig tot leven door een perfect gecoördineerde figuratie. Een kloppend plaatje met geweldige ambiance. Iedereen kent zijn rol en is passend gekleed. Het koppeltje vooraan werkte aanstekelijk en gaf de gezelligheid van een muziekdoosje weer. Er is veel aandacht besteed aan de details alhoewel de luidsprekers een beetje slordig waren afgewerkt en het gaas van de trompetten nog fel zichtbaar is. Wij wanen ons door de setting en figuratie op de zijkant meteen in een beeld van een oud Brabants danscafé.
Tip: De anatomische materialisatie van de 7 dochters zijn van een andere orde dan de rest van de wagen; lomper vormgegeven, vormen niet op spanning, met name de “billekens” niet. Ze lijken reuzen waardoor ruimte en luchtigheid om te zwieren ontbreekt in het danspaleis. Voor meer expressieve mensfiguren op spanning attenderen wij een kijkje te nemen bij corsobouwers en de carnavalswagens uit Bergen op Zoom.