Overdracht van het onderwerp:

Dichter bij Brabant wordt gepresenteerd vanuit het perspectief van de verre emigrant op een Brabants fenomeen. De Amerikaanse brug staat voor de plaats van waaruit de gekozen dichter terugblikt op zijn Brabantse bestaan. En zo blikt deze vriendenkring terug op het typisch Brabantse gebruik; de koffietafel.
De serene uitstraling is zeer passend bij het thema. Bijna in één oogopslag wordt het gehele verhaal verteld. Je voelt de sfeer van een echte Brabantse koffietafel geaccentueerd door de juiste attributen. Deze wagen is groots in zijn eenvoud met oog voor detail en goede afwerking. De overgangen in de wagen zijn goed gevonden; vooraan de koffietafel, dan de onderbreking door de poort. Waarna de wagen ongemerkt overgaat van de koffietafel in de katafalk met de kist en de dragers die gelijktijdig fungeren als duwers van de wagen.
Maar eerst wordt je oog door de ‘traprails’ geleid naar Ons Mam die alles vanuit de lucht met haar laatste koffers, overziet.
De subtiliteit waarmee je oog door het hele tafereel wordt geleid is erg krachtig. De introvertie van de voorstelling is passend bij het verhaal maar daardoor ontbreekt het contact met het publiek. Was dat de bedoeling? 

Theatrale en muzikale kwaliteit:

Een typisch Brabants tafereel: een mooi beeld dat esthetisch wordt uitgevoerd en vele toeschouwers raakt. Theatraal goed gekozen: de loopgroep aan de koffietafel en de spelers op de wagen zijn overtuigend. Er wordt echt gerouwd. De overledene op de stairway to heaven met koffers is een prachtig beeld dat ontroert. De keuze voor ‘Ik neem je mee’ is treffend, simpel en helder. Is de muziek te makkelijk om emotie op te roepen? Misschien te weinig theatraal omdat alles in evenwicht is en er geen verrassing in zit: dat maakt het minder boeiend, minder spannend.
De hangende stoelen wekten de suggestie van berusting.
Een waardige en complete voorstelling in een goed doordacht decor. 

Artistiek-technische uitvoering:

Een gedurfde uitvoering die volgens sommige iets te sober was.
Eén beeld vangt het hele verhaal: de overleden persoon die door de hemelpoort is gaan hemelen, de uitvaart, rouw en de afsluiting van deze begrafenis: de Brabantse koffietafel. De vormgeving is zeer geslaagd door de keuze voor eenvoud en helderheid. De details zijn goed verzorgd met het Brabants servies. Het tijdsbeeld is duidelijk. De koffietafel is van vroeger, voor de periode waarin het na een uitvaart soms eindigt in een drinkgelag. Hier wordt nog ‘ouderwets’ gerouwd door sterke figuratie. Een vertoning die past bij de sfeer van de Brabantsedag en zeer herkenbaar is. Mooi hoe de hemelende vrouw is gepositioneerd precies boven haar kist waarin ze is begraven. De brug en zwevende constructie was knap gemaakt en mooi afgewerkt. Schmink en kostuums zijn harmonieus afgestemd. De duwers van de wagen zijn een pluspunt i.p.v. een tractor, deze mannen waren naast duwers ook dragers en deden het voortreffelijk.
De stoelen rond de tafel zweven te hoog boven de straat. Had een decoratieve ondergrond passend geweest?