Algemeen: Ten slotte verdient Simson en Delia een bizonder pluimpje voor het uitspinnen van het verhaal in een zestal suggestieve taferelen. Het motief leunde enigszins beter aan bij de bijbelse geschiedenis dan bij het volksverhaal.

Jurylid Arno Brys: Zeer goed en ekspressief van uitbeelding. Vooral de tegenbeweging (molensteen en sjouwende reus). Ook de hele bewegingsmekaniek een vondst (!) van de instortende tempel en het spel verdient alle lof. Geestig ook de kleine nar met zaagschaar! Wat echter de decoratieve afwerking betreft laat de wagen eerder te wensen over. Er is geen fini: geen klassieke ornamenten of friesversiering, de rode stoffen te weinig (sierlijk) gedrapeerd, noch enig ander motief om de ééntonigheid van de zware monumentale opbouw te breken of even te onderbreken. Verder sluit jurylid zich aan bij de beoordeling van de heer B. van lersel.

Jurylid Gerard van Iersel: Simson en Delila, De wagens konden beter afgewerkt worden. Door zijn grote geheel, welke weer was opgebouwd uit verschillende fragmenten moet ik toch onderscheid maken tussen deze onderdelen.

Onderdeel 1: de man met de poort op de rug, was voor mij een van de saaiste onderdelen, te weinig aktiviteit, met alle bewondering voor de man, die er toch maar voor staat,

Onderdeel 2: het gevecht met de soldaten werd zeer suggestief uitgebeeld en gespeeld.

Onderdeel 3: dit onderdeel was voor mij niet erg overtuigend en erg flauw, Dat stel lag daar maar te vrijen, maar waarom Delila Simson verleidde, kwam niet naar voren.

Onderdeel 4: hier werd een zeer moeilijk onderdeel uitgebeeld, welk ook door de figuren kostelijk werd voorgedragen.

Onderdeel 5: zeer hoog van kwaliteit, de molensteen en heel de entourage was fijn verzorgd. Als alle onderdelen zo waren uitgevoerd, dan was deze groep ver boven de rest uitgestegen.

Onderdeel 6: op een zeer beeldende wijze werd hier uitgebeeld, hoe de tempel in elkaar stortte. Zeer goed opgelost, dit onderdeel stal de show.