Tekst paradegids
Willem van Diepenbeek was een beroemd kapelmeester én gerespecteerd Huzaar. In de Eerste Wereldoorlog was hij gelegerd in Sint-Oedenrode. Tijdens een zondags uitje vissen kwam een van zijn maten in het water terecht. Willem probeerde hem te redden. Beide Huzaren raakten echter verstrikt in de visnetten en verdronken.
Willem van Diepenbeek viel een ongekend groots eerbetoon ten deel. Bevolking, leden van de muziekkapel en Huzaren uit de verre omgeving kwamen daarvoor naar de markt in Sint-Oedenrode. Willem werd op indrukwekkende wijze geëerd met muziek. saluutschoten en met maar liefst 10 grote kransen.
Landelijke en regionale kranten schreven over dit dieptreurige drama: "Een waar eerbetoon aan de kapelmeester Van DIepenbeek. Hij liet een vrouw en 3 kleine kinderen na."
Juryrapport
Theatrale/muzikale kwaliteit:
De Laarstukken openden de optocht met een indrukwekkend beeld, voorafgegaan door een prachtig muziekcorps dat heel erg stemmige en juiste muziek ten gehore bracht, die uitstekend paste bij de sfeer die het onderwerp verbeeldde. De uitvoering van de muziek was uitmuntend en de beweging, het lopen, van het corps was contentieus en versterkte de sfeer die goed bij het gekozen onderwerp paste. Erg stijlvol en het klopte zeker; het drama van het onderwerp werd hierdoor uitstekend versterkt.
Het spel achter de muziek, op en rond de wagen zelf, bleef hier bij achter. En viel in die zin enigszins tegen, zeker na de sfeer die door het corps en de muziek werd opgeroepen. Het spel liet te weinig variatie zien.
De kist, waar het toch eigenlijk allemaal om ging, was min of meer verstopt in de overigens fraai uitgevoerde kransen en was moeilijk te zien. Pas nadat de kist naar de voorkant van de wagen schoof kon hij worden waargenomen. Op zich was het tevoorschijn laten komen van de kist uit de ‘kransentunnel’ wel een goede vondst. Maar wel met het eerder genoemde nadeel! Overigens was er sprake van een mooie opbouw van de presentatie en een sterke eenheid van het geheel.
Het theatrale effect werd zeker op een goede wijze versterkt doordat het publiek gevraagd werd eer te betonen door te gaan staan. Dat werkte uitstekend.
Overdracht van het onderwerp:
De Laarstukken zijn er in geslaagd het onderwerp goed over te brengen; in een strakke en consequente stijl. Het drama, de triestheid van het onderwerp, werd, na de presentatie van de aansprekende muziek, corps en wagen, zeker ook versterkt door het paard zonder ruiter en met het muziekboek, dat de presentatie afsloot. Dat was een goede ‘toegift’, in tegenstelling tot een aantal andere ‘nawagens’ en of groepjes, die soms weinig of niets toevoegden. In dit geval droeg het zeker aan de beleving van het drama bij.
Al met al werd aan het publiek echt een begrafenisstoet voorgeschoteld, sfeervol en indrukwekkend. Ook kan gesteld worden dat de Laarstukken een goed tijdsbeeld hebben weten op te roepen, met ernst, plechtigheid en treurnis. Wel kan worden opgemerkt dat het voor jury en publiek wel noodzakelijk was om over de nodige informatie te beschikken; anders zou ‘de overdracht’ toch wat moeilijker te ervaren zijn geweest.
Artistiek-technische uitvoering:
Er was een mooie opbouw, eenheid en technische/constructieve uitvoering te zien. De kransen waren erg mooi gemaakt. Er was sprake van een optimale afwerking op alle aspecten.
De tot (ere-)kanon omgeturnde tractor was goed en sterk. Het paard als slotstuk was prima (zie eerder). Het laten gaan staan van het publiek versterkte het drama en was een goede vondst, die goed werkte. Het geluid, de muziek, werkte bijna hypnotiserend!
De kleding, hoewel de uniformen prachtig waren, was niet altijd coherent te noemen, leek soms goedkoop en ook de vlaggen botsten enigszins met het totale beeld. Dat werd door een enkel jurylid ook opgemerkt ten aanzien van de echte kransen aan de achterzijde van de wagen; dat gaf een onnodige tegenstelling met de andere, prachtig gemaakte, kransen op de wagen.
Totale presentatie:
De totale presentatie maakte een grote indruk, zeker als openingsbeeld van de optocht. Er was sprake van grote dramatiek met een goede en stijlvolle opbouw. Dat de presentatie enigszins statisch was te noemen is zo, maar ligt bij en dergelijke onderwerpkeuze ook wel voor de hand.
Het spel, de verstilling, het serieuze, nam het publiek meteen mee in de ernst en het belang van het nieuwsfeit dat werd uitgebeeld.
De aanwezige treurende weduwe en het onbereden paard met het muziekboek van de overledene, was een prima toevoeging die het dramatische effect nog zeer versterkte. Het was bijna vanzelfsprekend dat het publiek uit respect massaal ging staan. En dat zegt iets!
Een mooi geheel, alles meteen helder en duidelijk; er trok wel iets voorbij!
Parade video's:
