1/179
Rangschikking
15e prijs
Bekijk hier de volledige uitslag
Tekst paradegids
In de periode voordat Eindhoven hoog spoor kreeg, waren de inwoners al lange tijd gewend, aan de spoorbomen bij de overwegen in het centrum. Deze waren overdag langer gesloten, dan dat ze open stonden, zeker toen het treinverkeer in de loop der jaren steeds intensiever werd. Grote drukte ontstond voor de overwegen.
Steeds luider werd de roep vanuit de burgerij en vanuit de ondernemerswereld om een oplossing voor de lange wachttijden. Uiteindelijk werd na vele jaren van overleg gekozen voor het creëren van genoemd hoog spoor. Het oude station moest daarmee wijken voor een modern en multifunctioneel gebouw. Het knappe van het hele plan was, dat het oude station pas werd gesloopt toen het nieuwe klaar was. Dit alles gaf niet alleen de beoogde tijdwinst voor de mensen die van de ene naar de andere kant moesten. Maar de tijd, dat je, gedwongen door de omstandigheden, even rustig bij kon kletsen en rond kon kijken, was daarmee ook definitief voorbij.
U ziet een gestileerd tafereel uit de jaren 50 waarin boeren, burgers en buitenlui hun weg zoeken door de stad, waarbij we bemerken dat er een enorm verschil ontstond in de situatie voor en na de verbouwing van het spoor traject en de sloop van het oud station. De oeverloze frustratie die men ervoer bij de gedwongen wachttijden was voorbij. Opzij, opzij, opzij!!!!
Juryrapport
Theatrale/muzikale kwaliteit:
Door de plaatsing van de figuren achter de open en dichtgaande spoorbomen in de Eindhovense spoorzone wordt direct duidelijk, waar het om gaat. Het onderwerp wordt door het gezongen lied – zonder verdere muzikale ondersteuning – versterkt, alhoewel de tekst niet gemakkelijk te verstaan was. De repetitie van het lied zonder veel verdere speleffecten zorgt echter voor een vlakke, weinig theatrale presentatie.
Overdracht van het onderwerp:
De blauwe trein is een sterke opening van het thema, waarachter het Eindhovense overwegverhaal zich presenteert: veelal gesloten spoorbomen en de oplossing door de bouw van het hoogspoor met nieuw station. Allerlei elementen zorgen ervoor dat het direct herkenbaar om een Eindhovense situatie gaat. Toch krijgt het onderwerp nergens een extra dimensie, waardoor het verhaal ietwat simpel, eendimensionaal blijft.
Artistiek-technische uitvoering:
Door een veelheid aan elementen, geheel verschillend van vorm, kleur en materiaal, ontstaat geen sterk en helder beeld, dat een eenheid uitstraalt. Daarentegen zijn er vele aardige details te zien, zoals ruitenpartij met klok, de scheve stationstoren, het reliëf ‘Ik kom, ik ga’, de (levende) beelden op het hoogspoor en de stationsrestauratie achterop de wagen. Ondanks de fraaie detaillering overtuigt het als geheel niet, omdat het enig gevoel voor monumentaliteit mist. Je zou kunnen zeggen dat less is more.
Totale presentatie:
De presentatie is zeker verdienstelijk, maar is niet verrassend of indrukwekkend te noemen. Het blijft toch een statisch geheel, welke weinig levendigheid, laat staan dynamiek uitstraalt. Het groepje reizigers met koffers die de trein gemist hebben, hangt er letterlijk achteraan of is mosterd na de maaltijd. Het versterkt geenszins het verhaal in humoristische zin en werkte zeker niet op de lachspieren.
Parade video's:
