Rangschikking
9e prijs
Tekst paradegids
Juryrapport
Er wordt een eenduidig en mooi beeld gecreëerd: de borstbeelden. Jammer dat het veel van hetzelfde is. Het beeld is wel helder, maar de uitwerking had iets gewaagder gemogen. Een goede titel vermoedt een muzikale publieksparticipatie. Die is erg dankbaar maar verdiende ook een betere uitvoering. De muziekkeuze (met discodreun) werkt vervreemdend en doet afbreuk aan het beeld, het wordt hierdoor bijna carnavalesk. De borstbeelden kunnen in deze presentatie niet mee, waardoor het echt gaat wringen. Daardoor gebeurt er maar weinig spannends.
De keuze van borstbeelden is leuk, maar ook beperkend: de opera krijgt zo een beperkt kader. Niets van groot, groter, grootst. Daardoor blijft het beeld goed, maar ook eenvoudig. Het blijft bij een voorstelling, een statische weergave. De koppen op de sokkels zijn mooi, en ook de subtiele accenten in de aankleding, maar de diversiteit van zijn rollen komt er niet uit. De titels van de opera’s zijn een te magere aanduiding.
Nogmaals over de muziek: de discodreun legt wel een verbinding tussen opera en populaire deuntjes, maar wordt ook storend. De verbeelding van de grandeur van de opera ontbreekt. De wagen is wel stijlvol, maar ook gesloten. Aan twee kanten is hetzelfde te zien. De terugkerende bouwstijl van Haisjô lijkt deze keer minder te werken. Dat zien we ook in de dwarsdoorsnee van het huis van Jos Orelio. De voor- en achterkant van de wagen zijn allesbehalve spannend.
Te veel borstbeelden laten steeds hetzelfde zien. Je bent snel klaar met kijken. Het publiek wordt er met meezingers wel bij betrokken. Het middendeel met de koppen is mooi, maar het blijft te eenzijdig.
De introductie van een Orelio-selfie-app is erg leuk bedacht, maar is in de snelheid aan de jury voorbijgegaan. Misschien bij de toeschouwers ook.
Parade video's:
Foto's voorbereiding:
