Rangschikking
15e prijs
Tekst paradegids
Ferdinand Peeters was een Belgische Gynaecoloog. Dagelijks kreeg hij te maken met de ellende van vrouwen die hun zoveelste kind baarden. Ondertussen was er door de Amerikaan Gregory Pincus een anticonceptiemiddel uitgevonden, maar deze bevatte zoveel hormonen dat deze niet geschikt was voor voor het gebruik als anticonceptie. Ferdinand Peeters heeft in zijn laboratorium gewerkt aan een pil zonder grote bijwerkingen, waardoor de pil voor alle vrouwen beschikbaar werd.
Tegenwoordig is de pil het meest gebruikte anticonceptiemiddel in Nederland. De pil heeft het leven van heel veel vrouwen ingrijpend veranderd. Seks en zwangerschap zijn niet meer onlosmakelijk met elkaar verbonden en het krijgen van kinderen kan worden uitgesteld. Niet voor niets is in 2014 de pil uitgeroepen tot de beste Belgische uitvinding.
Het Zij Zo laat zien wat de gevolgen zijn van de uitvinding van Peeters in het leven van de vrouw door de tijd heen. En dit is niet zonder gevolgen voor de man.
Juryrapport
Het kraambed met ‘overtuigend’ barende vrouw en de reeks spelende kinderen daarachter is een sterke opening van het verhaal. De door Peeters verbeterde ‘pil’ bevrijdde de vrouw van de aaneengesloten reeks zwangerschappen zolang zij vruchtbaar was. De wagen met de pillenstrip, met baarmoedertekening en daaronder wijdbeens liggende vrouwen met iriserende draaischijfjes roept een glimlach op, maar de emancipatorische vrouwenscènes en de karikaturale slotscènes (de man als marionet van de vrouw of stofzuigende huisman) brengen een ongeordende levendigheid teweeg. Echter het spel is slordig, er wordt geschreeuwd en het beeld is chaotisch.
Het verhaal van de ‘pil’ die de vrouw meer vrijheid, zelfbeslissingsrecht en macht geeft, is duidelijk. De figuur Peeters als aanstichter is geheel afwezig, alleen het gevolg van zijn vinding wordt in beeld gebracht. Getracht is de tijdgeest van de jaren 1960 en 1970 met Dolle Mina, NVSH, Baas in eigen buik, tijdschrift Lach, meer bloot etc. op muziek van Queen in beeld te brengen, maar dat komt toch nogal onsamenhangend over. Het geheel oogt speels en lollig, maar mist een diepere laag. De verwijzing naar het gewetensconflict van de katholieke Peeters komt met kerkbank en kerkramen matig uit de verf.
Het idee om de scènes op de wagen in zes halve bolvormen van een laboratoriumopstelling te tonen is een vondst. Evenwel de afwerking en felle kleurstellingen zijn weinig harmonieus en laten te wensen over. De achterwand met ingelijste vrouwenportretten is aardig, maar de foto’s zijn te klein om op afstand nog aan te spreken.
Het thema de ‘pil’ is op zich goed gekozen en interessant, maar de presentatie als geheel blijft ergens steken in goede bedoelingen en is naar oordeel van de jury te weinig aansprekend om lang bij het publiek te beklijven.