Theatrale/muzikale kwaliteit:

Van veraf kun je al aanvoelen dat Baekelands Bakeliet een totaal andere sfeer voor ogen staat dan de andere wagens. De muziek, en van dichterbij ook de bewegingen, vallen op doordat ze geïnspireerd lijken op de slapstick. De jury vindt het een gewaagde en verrassende keuze. Graag had de jury gezien dat de kenmerken van slapstick beter uitgewerkt waren. Het blijft nu teveel bij rare loopjes en een “ongelukje” hier en daar. Daardoor komt het spel hier en daar wat rommelig over. De muziekkeuze is begrijpelijk bij de gewenste sfeer, een iets langer durende track kan de aandacht wellicht beter vasthouden. Fantastisch wel dat er in verhouding tot de totale groep zoveel kinderen met hart en ziel meedoen. De botsing steeds tussen de jongetjes is grappig.

Overdracht van het onderwerp:

De jury vindt het onderwerp een dappere keuze, mede omdat het zo moeilijk is om daar lagen in aan te brengen. Dat is het dan ook wat de jury uiteindelijk, als totaalbeeld, teveel mist. De inhoud, het ontstaan van bakeliet en de massaproductie als gevolg daarvan zijn op zich zichtbaar. Er zijn enkele fantasievolle vondsten die echter te weinig invloed hebben op het totaalbeeld. Probeer nog meer de verbeelding te laten spreken, en probeer effectiever om te gaan met de maat van de dingen, misschien wel minder bescheiden. De jury bedoelt hiermee dat bijvoorbeeld het idee van de molecuulstructuur meer aandacht verdiende. Nadrukkelijker beeldbepalend mocht zijn. Het staat er nu wat teveel los als een versiering omheen. Goed idee, uitvoering mist kracht. Met “minder bescheiden” wordt vooral bedoeld dat het als geheel te klein blijft om de inhoud goed te laten overkomen. Om de massaliteit over te laten komen zou je groter moeten uitpakken. Meer massa productie.

Artistiek – technische uitvoering:

De compositie van de groepen leidt tot een duidelijk beeld van het onderwerp. Van laboratorium tot productie tot verspreiding. De mannen in de gaten van de zuigers zijn een bijzondere vondst. Het kleurcontrast tussen molecuulstructuur en de rest werkt goed. Die molecuulstructuur eroverheen zetten is ook een vorm die de letterlijkheid van de rest probeert te doorbreken, maar daarvoor lijkt ons de uitvoering te iel. De jury ziet het wel eens gebeuren dat met name op grotere wagens men met herhaling de zaken wat opvult zonder dat daar een beeldende/inhoudelijke noodzaak voor is. Hier, bij de wagen van Baekelands Bakeliet, lijkt ons nu juist een onderwerp aan de orde waarbij die herhaling wèl een grote betekenisvolle rol had kunnen spelen. We zien de herhaling zeker terug in het beeld van de productiepersen en de mooi gedoseerde bewegingen daarvan en de groep met dozen. We zouden wensen dat de schaal waarop die herhaling aan het publiek voorbij trekt groter/meer imponerend is. Als statement daardoor duidelijker gemaakt. De technische onderdelen, de stofuitdrukking van het schilderwerk, details, zijn met veel zorg en effectief gerealiseerd.