Rangschikking
15e prijs
Tekst paradegids
Komt dat zien, komt dat zien! Het wonderlijke vlooiencircus van Henry Dillen is in de stad! Kartrekken, trapeze zwaaien, muziek maken... Er is niets dat onze vlooien niet kunnen! In het begin van de 20e eeuw was het vlooiencircus niet weg te denken uit het kermisbeeld. Echte vlooien werden getemd om de toeschouwer versteld te doen staan. Helaas voor de circusdirecteurs ging men steeds hygiënischer leven. En omdat alleen mensenvlooien groot genoeg waren om alle trucs en kunstjes uit te oefenen, werd het steeds moeilijker om het circus draaiend te houden.
Mensen werden schoner, vlooien werden schaarser en langzaam maar zeker moesten alle vlooientheaters hun deuren sluiten. Welnu, laat u voor een allerlaatste keer verwonderen door Dillen's Vlooiencircus. Maar let goed op! Voor je het weet het is vlooiencircus verleden tijd...
Juryrapport
Theatrale en muzikale kwaliteit:
De act straalt veel plezier en vrolijkheid uit, dat wordt ondersteund door de opzwepende vioolmuziek. Het spel op de wagen beperkte zich tot een korte cyclus met zeer eenduidige, eenvoudige bewegingen: er is jeuk, dus er moet gekrabd worden. De spanning achter het douchegordijn mist zijn uitwerking. Het wordt wat slapstick-achtig zonder dat dat de bedoeling is. Er zat weinig ontwikkeling in het voorbij trekken. Dramaturgisch klopt het niet, eerst wassen en meteen daarna krassen. De acteerprestaties achter de wagen maken het enigszins goed, al komt het er een beetje als los zand achteraan.
Overdracht van het onderwerp:
Het vlooiencircus is een mooi voorbeeld van verdwenen vermaak. Nu staat dat verdwijnen, door het stromend badwater en de douches, wel erg centraal en blijven op de wagen de kunsten van de mensenvlooien erg op de achtergrond. Met de kunstjes van de vlooien wordt wel in de loopgroepen goed geacteerd, maar in het afwisselend geweld van jeuken, krabben en wassen zijn de vlooien toch onderbelicht. Eigenlijk moest je meer lachen om de mensen dan om de vlooien, terwijl juist ook dat onzichtbare aspect veel mogelijkheden tot humor in zich had.
Artistiek-technische uitvoering:
De voorzijde van de eerste wagen met de twee bestuursters is mooi om naar te kijken maar de zij- en bovenkant zien er karig en kaal uit. Daarmee neemt de nieuwsgierigheid naar wat komen gaat snel af. Hij is ook heel anders van sfeer dan de tweede. Het daadwerkelijke circus op ooghoogte aan de zijkant van de wagen komt niet tot zijn recht. Dat komt ook door het platte gebruik en wat slordig aanbrengen van kleur. Het idee om de circusattributen met hun bewegingen zo weer te geven is op zich geslaagd, maar komt door de snelle afwerking niet goed uit de verf. De beeldende informatie is niet in balans en niet theatraal genoeg. De kraangeluiden en ook het water wat in volle stralen uit de douches komt doen het goed. De douches geven de wagen een grappige zeilschipachtige opbouw. De opgeplakte hoed en veren zijn te herkenbaar van tempex gemaakt; door deze materiaal-herkenning mist het zijn kracht.