Theatrale en muzikale kwaliteit:

Een aantal spelers in de dode wereld zetten mooie ziekelijke karakters neer. Doordat de grauwe en de feestelijke wereld tegelijkertijd te zien zijn, zitten ze elkaar in de weg. De ontwikkeling op de wagen van rouw naar feest was onduidelijk. Het was beter geweest als er bij de rouw minder kleur te zien was geweest. Het spel was wat grof en weinig genuanceerd. De acts achter de wagen hangen er een beetje bij als los zand. Dit komt ook doordat de afstand tussen wagen en acts groot is. De redelijk bepalende muziekkeuze is wat simplistisch uitgewerkt met een harde overgang tussen twee nummers. Dat breekt de spanning. Kansen lagen wellicht in een opzwepende Mexicaanse dodendans?

Overdracht van het onderwerp:

Van de dood een feest maken is origineel en cultuurhistorisch verantwoord. Er waren zelfs nog kansen geweest om dit uit te beelden met oude dodendansen en lijkmaaltijden (als voorlopers van onze koffietafels), maar dat terzijde. Een fraaie, macabere interpretatie van vermaak, waarbij vooral de voortrazende lijkkoets het meest communicatief was. Hier kwam ook wel het thema van het voortleven na de dood tot uiting, in tegenstelling tot de wat statische graven van bekende Brabanders op de wagen. De zielebroodjes deden het goed bij en met het publiek. Een mooi Brabants ritueel dat ook voor theatrale uitbeelding had kunnen zorgen zou ‘persjonkelen’ (portiuncula-aflaat) zijn geweest: aflaten verdienen door de kerk in en uit te lopen.

Artistiek-technische uitvoering:

De rondleiding per koets, met de actuele toeristische commentaren, voor de zielen van de oude Brabanders, werkt prima, maar waarom dat paarse doek? Het van de ene naar de andere kant uit het raam gaan kijken werkte perfect!

Alle facetten voor een kloppend geheel zijn aanwezig en toch komt de optimale kracht niet goed uit de verf. Dit kan komen doordat de duistere, imposant vormgegeven zwevende koets verwachtingen wekt die geen goed vervolg krijgen. Als de koets dan tot leven komt (wat mede door de kanteling, fantastisch en helemaal gaaf wordt uitgevoerd) is het kwaad al geschied. Het kerkhofje is erg compact gemaakt, waarmee de goed vormgegeven graven en de opeenstapeling van grappige verwijzingen niet helemaal tot hun recht komen. Het gebruik van kerkmeubilair aan het slot weet weer helemaal het gevoel van in een kerk zijn en bijbehorende nostalgie terug te halen.