Overdracht van het onderwerp:

In de relatief eenvoudige wagen is de Franse sfeer goed weergegeven, onder meer door de muziek. Het nagenoeg afgesloten karakter onderstreept de Frans-Belgische enclave van gastarbeiders op Budels grondgebied. In die beslotenheid speelt zich het volle leven af. Niet duidelijk is of daarin verwijzingen zitten naar de Frans-Belgische cultuur (kleine meisjes als vrouwen aan de bar) of achtergrond (landverhuizers?). Na de landmeters en de gebroeders Dor zakt het verhaal wat in met de ogenschijnlijk alledaagse taferelen. We zien wel gemiste kansen zoals verwijzingen naar de huisvesting van hedendaagse nieuwkomers, de aanpak van industriële vervuiling, of -heel paradoxaal- zeldzame flora op een verlaten industrieterrein.

Theatrale en muzikale kwaliteit:

De landmeters spelen goed en de directeuren zijn duidelijk. De Walen die de weg vragen maken fijn contact met publiek. Daarna zijn de taferelen moeilijker te plaatsen, maar wel leuk om te zien. Er worden meerdere kleine wereldjes verbeeld, waardoor je in het voorbijgaan ogen te kort komt. Het toch wel obligate lied (la montagne – het dorp) is heerlijk nostalgisch, maar dat komt helaas niet terug in het spel. Het publiek doet wel mee.

Artistiek-technische uitvoering:

De groep voorop is mooi aangekleed en heeft prachtige schoenen. Met de kolen en schop een fabriek neerzetten is simpel, maar werkt goed. Met weinig middelen is veel te zien en de acteurs maken het echt levend. De lamellenwerking van de wagen is goed gevonden. De eenvoudige, strakke en niet spannende vorm van het gebouw maakt dat de verhalen die zich binnen afspelen minder tot hun recht komen. De achterzijde van de wagen is kaal, dat is jammer, hier had nog iets meegegeven kunnen worden.