Rangschikking
14e prijs
Tekst paradegids
De wanhopige zoekactie naar de 11-jarig Marietje Kessels, die later levenloos gevonden werd in de Heilig Hartkerk in Noordhoek, Tilburg.
Het is een mooie dag op 22 augustus 1900, Tilburg. Omdat het weer prachtig is, besluit de familie Kessels die middag een tochtje te maken met de ezelswagen. 11-Jarige dochter Marietje verlaat haar ouderlijk huis om haar pianoles van die middag af te zeggen. Maar thuis komt ze niet meer. Wanhoop heerst in de stad. Bij de burgers, die dagenlang zonder resultaat naar het meisje op zoek zijn, niet wetend dat haar iets vreselijks is overkomen en dat ze niet veel later levenloos teruggevonden zal worden in de plaatselijke kerk. Maar ook bij de kerkbeelden. Zij waren getuigen van het lot van Marietje Kessels en weten waar zij te vinden is. Al die tijd proberen zij de zoekgroep naar haar locatie te sturen, maar tevergeefs. Gehoord worden zij niet.
Juryrapport
Overdracht van het onderwerp:
Je ziet meteen het tijdsbeeld in de imposante en sobere kerk. Je moet het verhaal van Marietje Kessels kennen om de wagen ten volle te begrijpen. De engelenbeelden slaan dramatisch de handen voor de ogen: verdriet en schaamte, de ogen gesloten voor de moord en voor het schandaal. En daarover niet kunnen spreken. In het verhaal zien we het zoeken, de onrust en de wanhoop, alles bijeen het grote verdriet. De jury ziet ook de gemiste kansen: de woede van de familie, de verschrikking van de moord, de in opspraak rakende kerk, actuele thema’s waarmee je van alles kunt doen.
Theatrale en muzikale kwaliteit:
De wanhopig zoekende mensen, de dramatische muziek, de sombere dans en de pathetische engelen blijft wat eendimensionaal. Mooi om in het publiek te zoeken, dat wordt meteen onderdeel van de actie. De wanhoop en het verdriet nemen toe naarmate de stoet vordert, maar de voor- en achterhoede kleuren qua vorm erg naar elkaar toe. De choreografie van dans naar individueel spel en weer terug naar dans had wat strakker gemogen. De gezichtsuitdrukkingen in de groep maakten het beeld beklemmend. Bij de fraai uitgevoerde engelen was de expressie soms bloedserieus, soms was het een serie gebaren zonder duidelijke betekenis, dat kwam niet over. Het kerkorgel lijkt vals, dat zou bewust kunnen zijn.
Artistiek-technische uitvoering:
In het totaalbeeld zijn de compositie, verhouding, materialen en kleurgebruik niet zo spannend. Dat is wel zo bij het rouwe, grijze, liggende beeld, opgebouwd uit speelgoed en knuffels. Jammer dat dat binnen in de kerk niet helemaal tot zijn recht komt door de positionering en verhouding. Het beeld van de zwevende engelen, die toch op verschillende hoogtes zitten vastgenageld aan de kerk toont hun dilemma. De scheuren in deze beelden maken hen bijna weer menselijk.