Overdracht van het onderwerp:

Door een groep met (kinder)wagens en karren met rotzooi en een achteruitrijdende wagen met veel troep wordt de toeschouwer direct in het onderwerp getrokken. Op de wagen zelf met ‘dumpende’ auto’s wordt dit nog eens uitvergroot door het contrast met de aanwezige natuur. Door de mensen een zwarte streep over de ogen te geven en een politiesirene te laten horen wordt het dumpen van afval in een criminele context geplaatst. De vegende sluitgroep met kliko’s en bordjes ‘save the Peel’, ‘waste no more’, ‘keep it clean’ ruimt op. De actuele boodschap over milieu wordt indringend en zuiver overgebracht mede door het gezongen lied. Een groter contrast met het kleurig Peellandschap van Frans Manders is nauwelijks denkbaar. De uitwerking van het onderwerp is monumentaal opgepakt en vertaald naar de actualiteit.

Theatrale en muzikale kwaliteit:

Een mooi - helaas nog altijd actueel – thema, prachtig weggezet op een overvolle wagen met echte auto’s erop die op ingenieuze manier hun kofferbak konden openen; hulde voor de technici. En ook voor de regie, want de simpele politiesirene en het daarbij horende spel maakt binnen – pakweg – tien tellen exact duidelijk waar het de vrienden om gaat. Met overtuiging is het thema in spel verpakt en gebracht. Iedere speler zit in de rol en laat een volledige spelhouding zien. Dump na dump rolt de vervuiling van de Peel voorbij. Tempowisseling in de handelingen had bij kunnen dragen aan spanning en het gevoel van traagheid halverwege de voorstelling. Het eigen lied is top; soms een beetje uit de toon gezongen maar vanuit de emotie van al dat gedump is dat te vergeven. Hondjes op wielen, zwarte balken over de ogen, gasmaskers maken het geheel af. Een aangrijpende voorstelling. De bombastische wagen en de details zijn helemaal af.

Artistiek-technische uitvoering:

De voorste loopgroep spiegelt ons nonchalante en sneaky gedrag met herkenbare attributen en uitgebreide assortiment aan afvalmaterialen. Door de krachtige vrachtwagen met prachtig smerig zeil achteruit te laten rijden is een slimme zet zodat we niet doorhebben dat het de trekkende wagen is. Op de hoofdwagen echte natuur met realistische setting. Jammer dat de constructie waarop het afval in de auto’s verwerkt is goed zichtbaar is, dit haalt de kracht van de beweging weg. De achter hangende slip aan rotzooi is wat karig. Passief en misschien niet nodig. De naloopgroep met pijlsymbolen op de gezichten roept op tot activisme. Het impressionistische schilderij is expressionistisch vertaald en als zodanig een visie op de afgebeelde wereld. De kleuren uit het schilderij zijn inventief vertolkt waardoor de associatie met dumpafval wordt opgeroepen. Het gebruik van afval maakt de gehele voorstelling zeer geloofwaardig.