Overdracht van het onderwerp:

Het schilderij ‘Een vreemde oude vrouw’ uit 1513 van de schilder Quinten Massijs blijft een karikaturale weergave van een manachtige en misschien ook manhaftige vrouw, gravin Margaretha van Tirol. In haar machtsstrijd wist zij de touwtjes in handen te houden. Als opmaat naar de wagen draagt iedereen van de loopgroep het schilderij. De massieve wagen laat woontorens met edelen zien die door de vorstin letterlijk met touw in bedwang gehouden worden. Tot slot wordt de vorstin met haar kapitaal weggedragen. Kennis van de achtergrond van het verhaal is wezenlijk om de scene in het geheel te kunnen begrijpen. De thematiek en overdracht was letterlijk en groots verbeeld; de vrouw die via de touwtjes alles manipuleerde.

Theatrale en muzikale kwaliteit:

Een strak uitgevoerde voorstelling met indrukwekkende muziek en synchrone beweging. De wagen torst een enorme massa waardoor de machtsverhoudingen in de bergen wordt verbeeld. De opbouw van de voorstelling in de verschillende onderdelen toont een evenwichtige choreofrafie. Het omdraaien van de groep heeft ook echt een functie. De Tambour Maitre en de gravin zijn fantastisch. De komische noot wordt ook niet vergeten. De spelers zijn enthousiast en overtuigend en weten hun gedrevenheid goed om te vormen tot arrogante en bizarre koppen. We zien goede kostuums en attributen o.a. de schilderijen ondersteund door pakkende muziek en zang. Een van de weinige wagens met een eigen lied dat uit volle borst wordt gezongen. Een originele uitvoering.

Artistiek-technische uitvoering:

Een imposante hoofdwagen die geheel in het groen is uitgevoerd. Groen als kleur van jalousie, is treffend gekozen en doorgevoerd in kostuums en schmink. Margaretha is als enige in het rood waardoor zij als hoofdpersoon de aandacht naar zich toe trekt. Door de keuze voor één kleur is het lastig te weten waar je naar kijkt en wordt het niet geheel duidelijk waarom de mooie panelen dicht en opengaan. Waar de sneeuw eerder goed wordt verbeeld, is de wapperende sneeuw op het dak wel een domper. De naloper is ludiek maar oogt ook door gebrek aan gewicht wat karig. Het oog van de jury valt ook op fraaie details zoals de schoenoplossing en de koekoeksklok. De transformatie tot berglandschap vraagt verbeeldingskracht en moet de associatie met een houten fort overwinnen. De sneeuw is een beetje sneu qua materiaalkeuze en uitvoering terwijl de rest zo mooi was.