1/94
Rangschikking
9e prijs
Tekst paradegids
In een mistig bos galmt een oorverdovend kabaal. De lucht trilt van spanning; een mysterieuze sfeer hangt tussen de bomen. Diep in het Brabant van de 5e eeuw na Christus voeren mannen, vrouwen en kinderen een oeroud ritueel uit. Met herrie en angstaanjagende maskers proberen ze de kwade geesten te verdrijven - een ritueel vol oeroude kracht. Wat ruist daar door het struikgewas?
Het lawaai krijgt langzaam ritme. Iets herkenbaars? Dan verschijnt er kleur. De rare snuiters en vreemde vogels uit het eerder zo ernstige ritueel deinzen mee op het ritme. Het ritueel vervaagt, het feest begint. Wat ooit een duistere traditie was, groeit uit tot het kleurrijke feest zoals we dat vandaag de dag kennen.
Juryrapport
Een perfecte opening van de parade. Het zet de toon, grijpt het publiek vast en is daarmee een stevige basis voor wat volgt.
De grote groep voorop vormt een eenheid, deze lijkt zo te zijn weggelopen uit een hol. Het is duidelijk dat ze boze geesten verjagen, die in de ogen van de spelers verantwoordelijk zijn voor de winter. Daarbij richten ze zich op het publiek, wat de indruk wekt dat de toeschouwers die geesten zijn.
De kleding is mooi, net als de schmink, kapsels en attributen. Alles is goed op elkaar afgestemd. De choreografie is heel krachtig, de maskers op de stokken zijn prachtig. Ze zijn niet cliché en een mooie subtiele verwijzing naar de maskers van carnaval. Iedereen blijft goed in zijn rol, de trommelaar voorop geeft de voorstelling extra kracht.
De wagen vloeit automatisch voort uit de gekozen vormentaal, al gebeurt er op de wagen zelf niet zoveel. Het eerste deel lijkt wat goedkoop aan materiaalgebruik, dat pakt op de hoofdwagen een stuk beter uit: simpel maar heel krachtig. De wortels op de wagen zijn heel mooi gemaakt. Een jurylid ziet hierin een mooie symboliek van hoe carnaval geworteld is in het DNA van de Brabander.
In de afwerking zien we een stuk bouwsteiger en een blinkende klem waarmee de kraai aan de paal is vastgezet. Over die vogels zelf niets dan lof, ze zijn een prachtig detail.
De maskers die de spelers bij zich hebben, zijn verfijnder dan de grote maskers aan de boom. De verandering in expressie bij die grote ‘boommaskers’ geeft een vrolijke touch: het uitsteken van de tong en de ogen die openen.
Binnen de jury is er verdeeldheid over het succes van de overgang van het geestverdrijven naar het feestbedrijven. Een deel vindt deze subtiel, smaakvol en zelfs overtuigend neergezet. De juiste kleuraccenten zorgen voor een mooie dynamiek in de presentatie. Bij een ander deel heeft de ‘bevrijding’ te weinig emotie en impact. Die omvorming mag steviger worden aangezet. Zo sterk de groep de geesten verjaagt, zo magertjes is het gezamenlijk feestvieren. De choreografie blijft bij een huppeltje en is aan de korte kant. Smaken verschillen ook over de muziekkeuze. De meningen lopen uiteen van ‘erg leuk’ tot ‘maakt het geheel wat platter’.
Foto's voorbereiding:
