Rangschikking
6e prijs
Tekst paradegids
Al eeuwenlang staat het carnaval in 's-Hertogenbosch onder druk van de machthebbers. Er is veel verzet tegen deze 'braspartijen' en in 1881 driegt de bisschop het carnaval te verbieden.
Om het carnaval te redden, wordt een goed georganiseerd feest in het leven geroepen. Door de ware aard te tonen - saamhorigheid (rood), onschuld (wit) en plezier (geel) - kan het feest blijven bestaan. Oeteldonk is geboren, met de Oeteldonkse Club aan het roer.
Vrij vertaald: het carnaval wordt gered door het masker af te zetten en de ware aard te tonen. Het feest rondom Oeteldonk is de ontmaskering van carnaval.
De braspartijen worden verbeeld als een 'draak van een carnaval'. Ook staat 's-Hertogenbosch als vestingstad in het moeras bekend als De Moerasdraak. Het geheel transformeert naar een schoon festijn. De draak wordt ontmaskerd en hét boegbeeld van deze onschuld - de 'Oetel' - komt tevoorschijn.
Juryrapport
Waar dit op voorhand een ingewikkeld verhaal lijkt om uit te beelden, pakt dat in de uitvoering verrassend goed uit. Het hart van de voorstelling is de transformatie van draak naar kikker en die is zeer geslaagd. Goed bedacht en knap uitgevoerd, ook in vormgeving. Al mag voor een enkeling de kikker duidelijker naar boven komen. En ook Prins Amadeiro is niet voor iedereen goed zichtbaar.
Maar er is meer. En dan met name de spelers die de transformatie versterken met hun kleding die half draak en half kikker is. Voorwaarde is dan dat het draaien echt precies synchroon gebeurt en dat is niet altijd het geval. Complimenten voor de vele details in de kleding.
De choreografie bij de loopgroep is ook niet erg duidelijk. Het zijn veel losse individuen en de samenhang mag beter. Wel goed is dat iedereen goed in zijn of haar rol zit en dat ook consequent volhoudt. Dat versterkt de geloofwaardigheid en kracht van het geheel. De acteurs maken op een overtuigende manier contact met het publiek. Dat zorgt voor een extra dimensie in de beleving.
Het koor wordt prachtig gevonden. Het lied wordt door het publiek ook echt meegezongen en brengt het Oeteldonkse carnaval goed over. Het beeld valt mooi samen met de muziek. Hoewel de transformatie van draak naar kikker dominant is in het beeld, vallen meer dingen op. Zoals de platte kikkerarmpjes, die vreemd genoeg niet irriteren. Over de grote hoeveelheid stro op de wagen kan dat niet worden gezegd. Dit mag afgezwakt en meer naar de sfeer van het moeras getrokken worden. Als het de bedoeling is dat het lijkt of de draak in elkaar is geknutseld, dan is dat niet goed overgekomen. Bij de kikker zijn de popnagels wel te zien. Het is een kleurenspel. Het goed gekozen witte en lichtgroene van de kikker trekt het spel op de rug mooi samen.
Door de dominantie van de transformatie biedt de voorstelling verder weinig aan spanning. Maar de presentatie is zo goed dat de waardering van de jury groot is. Zoals een jurylid zegt: ‘De kikker die het schone verbeeldt zat altijd al in het feest, en is nu zichtbaar gemaakt door het masker van de chaos (de draak) af te zetten.’