1/63
Rangschikking
7e prijs
Tekst paradegids
Tijdens carnaval, van oudsher een volksfeest waarin sociale hiërarchieën tijdelijk werden omgekeerd, fungeerde de boerenkiel als symbool van gelijkheid.
Iedereen kon dit eenvoudige kledingstuk dragen, ongeacht status of beroep.
Het dragen van de boerenkiel tijdens carnaval mag worden beschouwd als een eerbetoon aan de wortels van de sterke agrarische geschiedenis van Brabant. Het benadrukt de verbondenheid met het plattelandsleven en de gemeenschap.
Daarnaast staat de boerenkiel symbool voor de eenvoud en toegankelijkheid van carnaval: het is een feest voor iedereen.
Juryrapport
Deze bijdrage aan de Brabantsedag 2025 splijt de jury in twee kampen. Kamp 1 noemt het beeldende kunst. Bij kamp 2 slaat de vonk minder over. Laten we positief beginnen. In het algemeen is er veel lof voor het lef om de blauwe kiel als uitgangspunt te nemen. Want “wat kun je daar nu mee aanvangen?” is een eerste reactie. Uit de hoek van de juryleden die het beeldende kunst vinden, wordt het concept prachtig gevonden. Want het gaat veel verder dan wat boerenkielen die door de straten gedragen worden. Het gaat dieper, het is uiteindelijk een kunstwerk met een verhaal geworden. Een lopend gedicht. Zeker in de verte. Het bewegen van de kielen, de saamhorigheid van de mensen die er onder lopen. De fijne kadans. De grote groep wordt mooi gevonden en het zingen overtuigend. De voorstelling is mooi in al zijn eenvoud. De ode laat het stoffige imago van de boerenkiel wegvallen.
Als alle juryleden er zo over denken, eindigt deze deelname heel hoog. Maar nee. Er is ook kritiek. De ode wordt niet door iedereen zo gevoeld, het wordt omschreven als het uitzwaaien van de kiel. Visueel is het verhaal van de kiel als symbool van gelijkheid snel duidelijk, waarna je te lang naar hetzelfde kijkt en er niet veel meer interessants voorbijtrekt dan… boerenkielen. Waar vaak de kracht van herhaling een sterk beeld als volume oplevert, is dat hier minder het geval.
De dynamiek is verdwenen en het geheel wordt vlakker. Dan zou een vorm van toneelspel die deze parade een theatraal karakter geeft, welkom zijn en het geheel na de eerste impact wat gelaagdheid en spanning geven. De expressie op de gezichten is niet duidelijk en niet bij iedereen hetzelfde.
De voorstelling wordt vooral van een afstand goed gewaardeerd. Dan gaat de vergelijking met een processie op en zie je gave bewegingen. Vooraan snel, met wuivende kielen die groots en krachtig overkomen. Achteraan gaat het trager. Dat beeld maakt je dromerig.
Ook over de muziekkeuze is er verdeeldheid. In de positieve hoek wordt gemeend dat de muziek en uitbundige zang sterk bijdragen aan de sfeer en het geheel feestelijk en meeslepend maken. Aan de andere kant wordt het lied te simpel gevonden. Bij de wagen is een knap gemaakte zijkant gezien van grote houten planken en er is waardering voor de verroeste tractor.
Deze deelname laat zien dat je ook zonder een grote wagen indruk kunt maken, alleen is die indruk niet bij iedereen even goed.
Foto's voorbereiding:
