1/113
Rangschikking
2e prijs
Parel
Vormgeving
Tekst paradegids
Tijdens de donkere dagen van de Tweede Wereldoorlog, onder de Duitse bezetting, is er geen ruimte voor uitbundigheid. Alle steden in Limburg en Brabant zien zich genoodzaakt het carnaval af te gelasten, ook Roosendaal.
Op de winterse dag 22 januari 1941, een half jaar na het verwoestende bombardement, verspreidt Burgemeester Prinsen de verordening via de stadsluidsprekers. Dit betekent het definitieve verbod op elke vorm van verkleding, vermomming, optocht of feest.
In deze grauwe werkelijkheid groeit de behoefte aan warmte en troost. Aan verbondenheid, aan vrolijkheid - al is het maar voor even. Hoe overleeft immers een Brabander deze periode zonder carnaval?
Juryrapport
Er zijn bijna geen woorden voor, om uit te drukken hoe mooi dit theatrale kunstwerk is. Wat dan bij een jurylid niet helpt is dat hij zo onder de indruk is dat hij vergeet om aantekeningen te maken. Want de wagen zuigt je op, je wordt er onderdeel van. De kou trekt ook in jouw botten. Warmte en troost zijn duidelijk voelbaar. Het is surrealistisch mooi allemaal, bijna een koortsdroom. Hier wil je blijven hangen, om de wagen heenlopen, iets vasthouden, bewaren. Te hulp schieten of wat dan ook. Kortom, het roept veel gevoelens op.
De voorstelling heeft vooraf geen woorden nodig om in één oogopslag te zien wat hier gebeurt. De wagen is schitterend. Wat een contrast! De blauwe petrol kleur in verschillende tinten geeft het geheel een harmonieus en rustig beeld (ton sur ton). Dat past perfect bij het onderwerp en is volledig in dienst van waar de focus wordt gelegd: het ‘illegale’ carnavalsfeest in beweging. Dat fluoriserende middelpunt komt krachtig naar voren en geeft het schrijnende van de situatie aan, maar ook het karakter van de Brabander. Zoals de Twee Pinten zongen: ‘Wat er bij ons ook ooit gebeuren zal, we vieren altijd carnaval’. De hele architectonische omgeving is tot in detail uitgewerkt. De vormgeving straalt uit dat hier is doorgegaan met detailleren, waar een ander zou denken dat het wel goed is zo. De makers hebben zich daarin uitgedaagd. Het resultaat is een 3D-schilderij, van alle kanten boeiend om naar te kijken. Wie de stad Roosendaal kent, herkent het bordes van het stadhuis. Hoogstaande wagenbouw tot in de details. Zie de achterkant van de wagen, de auto met het kapotte ruitje, de kinderwagen. Qua vormgeving is dit het summum. Een schoolvoorbeeld voor de Brabantsedag. Dan is daar het spel. De dakloze met zijn hond voorop. Het detail van de hand die over de hond ligt. Het ontroert. Is het echt of nep? De schommelende lamp in het huis, de bibberende mensen die aan tafel eten. Het leed is voelbaar, de gure wind is duidelijk hoorbaar, sneeuw en ijs zijn zichtbaar. Hier is geen sprake meer van spel, dit is levensecht.
Tenslotte het sublieme en subtiele idee om alle spelers uit te rusten met rode neuzen. Bij de een van de kou, bij de ander is het een feestneus. Met als fijn voordeel dat de spelers in het grauwe gedeelte makkelijk te vinden zijn.
Als laatste zien we de ellendige gevolgen van het bombardement en dan rolt het geheel weg, de geschiedenis in.
Motivatie Parel vormgeving
Monochroom maar zeker niet saai. Prachtige kleurcontrasten, structuren en details. Er zijn duidelijke keuzes gemaakt. De vormgeving ondersteunt het verhaal optimaal. Dit is het niveau dat we graag zien op het gebied van vormgeving!
Foto's voorbereiding:
