Rangschikking
5e prijs
Tekst paradegids
De blauwe schuit verwijst naar een schip vol dwazen (narren, zotten, verklede mensen) dat de wereld tijdelijk op z’n kop zet. Het schip symboliseert de maatschappij, bevolkt door mensen die zich onzinnig gedragen. Het schip is een metafoor voor carnaval zelf, waarin de normale orde wordt losgelaten en de dwaasheid, spot en vrijheid regeren. Op het schip worden de zeven zonden uitgebeeld, waarin iedere zonde zijn eigen mast heeft. De personages boven in de kraaiennesten worden stuk voor stuk ontmaskerd, door hun eigen wangedrag dat zich beneden in de dwaze wereld afspeelt. Laat je meenemen op waar het bord vol ondeugden.
Juryrapport
De kracht van dit kunstwerk zit in de vele kleine theatrale taferelen. Dat is tegelijkertijd ook de zwakke kant want je weet niet goed waar je moet kijken. Daarvoor gebeurt er te veel. Denk alleen al aan het draaien van de masten, wat tien seconden duurt. Dat geeft je nooit de gelegenheid om alle informatie tot je te nemen als het voorbijtrekken slechts dertig seconden duurt.
Daarnaast is er zó veel te zien op deze wagen aan indrukwekkende details, dat je die onmogelijk allemaal mee kunt krijgen. Nog los van het prachtige spel waarbij iedereen goed in zijn rol zit en vol overgave speelt. Neem de man vooraan die een hele last met zich meesleept en goed contact maakt met het publiek. Hij gaat helemaal los. Of het prachtige spel bij bijvoorbeeld Wellust. Het is duidelijk dat de juiste mensen op de juiste plek staan en mooi om te zien hoeveel jong talent deze vriendenkring herbergt. Met als voorbeeld de kinderen onderaan de wagen die zichtbaar plezier hebben in hun spel. Het is een genot om naar te kijken en het verhaal wordt goed verteld.
Om enige orde te scheppen in de hoeveelheid moois, is ervoor gekozen om de zeven hoofdzonden een eigen kleur te geven. Goed bedacht! Want het biedt de kijker rust en structuur. Ook de toevoeging van de teksten op de zeilen zijn welkom. Want heel veel tijd om na te denken hebben we niet. De kleuren zijn vol en bieden net als de vorm goede contrasten.
Een enkel jurylid vindt het aange-bodene te veel, het verhaal ingewikkeld en vrijwel niet te volgen. Ook omdat de zeven zonden zijn gekoppeld aan de dwaze wereld waarin de normale orde wordt losgelaten. Alsof die zeven zonden onderdeel zijn van de wereld die carnaval heet. Daar wordt tevens gemeend dat je als publiek binnen de vormgeving weinig in te vullen hebt waardoor deze spanning en verrassing mist.
Het is een uitzondering tussen de stroom aan complimenten voor deze voorstelling. Daartussen ook het compliment voor de muziekkeuze. Die draagt sterk bij aan de sfeer, zonder direct een carnavaleske toon te krijgen. Ook een compliment voor de kleding die tot in detail is uitgevoerd. De schmink is minimaal en dat werkt juist goed.
De kleur van de wagen is neutraal, waarmee de zeven kleuren van de zonden opvallen. Hetzelfde geldt voor de vorm. De afwerking is erg goed. De groep narren die aan de wagen voorafgaat is fraai, het voorhouden van een spiegel is in het thema van de parade begrijpelijk, maar hier minder toepasselijk. Mooi, dat er is gekozen om de Blauwe Schuit, het narrenschip, als uitgangspunt te nemen. Al is deze niet letterlijk ‘vet’ blauw, wat een jurylid jammer vindt. En hij is niet op wielen, wat volgens een ander jurylid een gemis is. De Blauwe Schuit is in de historie van carnaval bekend als fenomeen, maar de betekenis is in de loop der jaren verwaterd. Dankzij deze deelname heeft hij weer kleur gekregen.
Foto's voorbereiding:
